Şimdilerde 'büyük buhran' olarak adlandırdığımız 1929 krizi geldi, çattı.
Bütün fabrikalar boş boş dururken milyonlarca insanın neden işsiz, evsiz ve aç kaldığını anlamakta zorlandım.Kaynaklar değişmemişti.
Kısa bir süre sonra, bir sürü ulusun birbirlerini sistematik olarak yok etmek için sıraya girdiği II. dünya savaşı başladı. Daha sonra bir hesap yaptım; bütün bu yıkım ve savaş için boşa harcanan kaynaklar, aslında gezegen üzerindeki tüm insani ihtiyaçları rahat rahat karşılayabilirdi.
O zamandan beri insanoğlunun kendi neslinin tükenişine zemin hazırlayışına tanık oldum.
Son derece değerli ve sınırlı kaynakların kâr etme amaçlı ve serbest piyasa adına sürekli olarak heba edilmesini ve yok edilmesini izledim.
Toplumun, toplumsal değerlerinin, materyalizmin ve bilinçsiz tüketimin temelini oluşturduğu bir yapmacıklık seviyesine düşürüldüğünü izledim.
Parasal güçlerin sözde özgür toplumların politik yapısını kontrol etmesine tanık oldum. Şimdi 94 yaşındayım ve korkarım ki düşünce yapım 75 yıl öncesiyle tam olarak aynı.
Bu saçmalık artık sona ermeli...
Jacque Fresco
